Je bent onderweg met de auto. Je rijd de straat in. Aan het einde bij de kruising stop je en stap je uit. Je kijkt op de borden en ziet je moet naar rechts. Hup, meetlint uit je zak en je meet de breedte van de straat. Want ja, zonder meten weet je niet of die bocht lukt. Vreemd? En vermoeiend natuurlijk.
Die bocht neem je gewoon, altijd op gevoel. Je kunt prima inschatten wat wel en niet kan.
Gek he, dat het met een gezicht tekenen opeens een heel ander verhaal zou moeten zijn. Maar dat is het niet.
Nou ja, de manier waarop je er over denkt maakt natuurlijk van wel. Kijk hoe je dit oplost en ontdek wat dat doet met portretten tekenen voor je.
Meten is continue in en uitstappen
Wat is het grote verschil tussen tekenen wat je ziet en overtrekken, rasters of meten?
Alles wat je meet is ook precies dat: meten. Je meet, een punt, een lijn, een verhouding en daarmee ben je afgeleid van het tekenen zelf. Net als in die auto.
Je hebt continue een onderbreking in het proces van kijken, vergelijken en het schuiven van lijnen op papier, het streep voor streep zoeken naar de juiste lijn waardoor haast als vanzelf het geraamte groeit tot een volwaardig gezicht.
Verander de benadering
Begin met weten dat de eerste lijnen niet gelijk op de juiste plek hoeven. Dat is niet erg zoals je in de eerste video ziet, er kwam toch een mooi portret uit.
Waar het echt om gaat is dat je gaat tekenen wat je ziet.
Hulpmiddelen helpen wel
Kijk, een liniaal kun je prima gebruiken. Het lijkt een beetje op leren fietsen, in het begin was er ook iemand die je vast hield, of je had zijwieltjes.
Het enige punt is dat je wel gaat tekenen en geen streepjes zet. Van puntje tot puntje. Want dan krijg je weer net als bij die auto, je ontwikkelt nooit het gevoel er voor.
Vaag zie je hier nog wat hulplijnen, in de video zie je hoe ik lijnen teken en hoe ik meet, met een potlood maar dat kan net zo goed met een liniaal
Door de liniaal te gebruiken als middel om de richting van een lijn te vinden ga je echt tekenen en schetsen.
Daarmee krijg je steeds meer vertrouwen in wat je doet en ook alleen dan werkt het gezegde: oefening baart kunst.
“De eerste schetslijnen hoeven niet gelijk goed als je in de video ziet”.
Het is zelfs makkelijker uiteindelijk
Tekenen wat je ziet
Zorgen dat een portret lijkt is een proces dat begint vanaf streep 1 en doorgaat tot de laatste. Niet alleen de eerste lijnen zijn belangrijk voor de verhoudingen maar ook de schaduwen. Waarmee je het perspectief, het 3D gevoel, versterkt.
Schaduwen zorgen er uiteindelijk ook voor of je zegt: ‘Ja, dat is hem, of haar, precies.’ En dat tekenen lukt alleen als je weet waar je naar moet kijken, in de video´s zie je hoe
En dan nog het allerbelangrijkste: schetsen gaat niet gelijk om de tekenkwaliteit. Het gaat erom dat je feeling krijgt voor het proces. Die vrijheid van tekenen zie je altijd terug in het resultaat.
Daarin zit ook de kunst van blij zijn als er eens iets in de prullenbak verdwijnt. Zodat je gevoelsmatig weet dat het gewoon hoort bij het tekenproces.
De video
Overtrekken is geen bedrog, onzin, het is een manier waar je in het begin steun aan kunt hebben. Maar dan nog moet je wel kunnen tekenen.
Wat in het begin dan ontbreekt zijn tekentechnieken. Maar de vraag waarom je gaat overtrekken is nog belangrijker. Omdat je niet wil dat het fout gaat.
Ik wil je graag laten zien dat het helemaal geen punt is als het fout gaat. En in de eerste video (de versnelde versie) zie je ook hoe je zo´n schets herstelt.
En als laatste dan de video hier onderaan, realtime, de eerste 8 minuten van een portrettekening. Hierin zie je dat ik ook meet maar niet in centimeters. Ik kijk alleen hoe de lijnen staan. Ik gebruik hier een potlood, maar dat had ook een liniaal kunnen zijn.
Het voordeel is nu dat je leert, net als met autorijden, er gevoel voor te krijgen zodat je blijft tekenen. Dat maakt je portrettekening minder houterig en uiteindelijk zie je dat terug in je eindresultaten.
Plus het is minder vermoeiend omdat je gewoon lekker bezig blijft en niet steeds hoeft te onderbreken.
