Toen ik begon met portretten tekenen dacht ik: ‘Met een liniaal dan lijkt wel, kan niet missen.’ Puntje voor puntje. Nou, ik heb wat gemeten en net zoveel gemist. Hup dan maar een andere methode, eerst de hele omtrek. Loomis of zo. Oh ja, eerst een cirkel en dan verder. Nou, alleen de prullenbak werd gelukkig.
Uiteindelijk was het enige wat ik bereikte een dikke 100 ´later te bekijken´ video’s op YouTube en een stel amateuristische tekeningen.
Ik gooide YouTube aan de kant, zocht een naar echt een complete online cursus, wel in het Engels, veel aanbod was er niet zeker niet in het Nederlands toen, en volgde het programma. Geen bergen video´s meer analyseren. Juist door het overzicht en niet 1001 losse tips en trucs ging het nu razendsnel vooruit. Met gerichte feedback.
Nee, talent was er in 2012 niet
Het gaf steeds meer vertrouwen in tegenstelling tot wat er in het begin gebeurde. Steeds weer die twijfel aan het begin van een tekening, dat gevoel is nu helemaal weg. Oh niet dat zomaar alles lukt, nee, er gaat nog genoeg mis. Maar dat is een gegeven, je weet dat en juist door de vooruitgang kun je daar dan makkelijk mee omgaan.
Mijn eerste boek uit 2015
2014, betere tekentechniek
2015, gum en houtskool op acrylpapier
Een belangrijk ding wat ik ontdekte is dat meten het zoeken naar de juiste verhoudingen en gelijkenis meer tegenwerkt dan helpt. Mijn oude portretten leken ook meer van die A.I portretten. Wel menselijk maar niet echt.
Kunst, wat een portret is, is geen kopie. Ik zie een voorbeeld foto als een referentie waarmee ik de interpretatie maak op papier.
Ik volg nog steeds tekenprogramma´s online en workshops waarbij ik zoek naar verbetering van mijn tekentechnieken. Vandaar dat ik ook remakes maak. Wat je ziet op de foto's. Zelfde onderwerp maar de eerste is van 2014 en de tweede van 3 jaar terug.
Dat verschil tussen die 2 was het gevolg van a) betere techniek en b) materiaal waarmee ik die wolken kon maken en ook weer materiaal waarmee je echt diep zwart maakt.
Als afsluiting dan als je nog niet genoeg hebt gelezen:
En als laatste in mijn vrije tijd teken ik ook graag Fantasy, vaak wel met een gezicht.
Dan kun je er wel een verhaal van maken. Zoals bij deze met de hulp van een achtergrond.
Dat geeft ook ruimte om te experimenteren met materiaal, wat ik dan weer in mijn .portretten verwerk